اثر 6 هفته تمرین هوازی با و بدون مصرف عصاره بنه بر بیان پروتئین انتقال دهنده گلوکز-4 و سطح گلیکوژن عضله دوقلوی موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

گر چه تاثیر تمرینات ورزشی روی بیان پروتئین انتقال دهنده گلوکز-4 (glut4) در مطالعات متعدد بررسی شده، ولی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف فلاونوئید، بر بیان پروتئینglut4 عضلات، برای بهبود بیماری دیابت نامعلوم است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی و عصاره بنه بر بیان پروتئین glut4 و سطح گلیکوژن عضله دوقلوی موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود. 36 موش نر صحرایی ویستار به صورت تصادفی به 5 گروه کنترل دیابتی، دیابت + عصاره بنه ، دیابت + تمرین هوازی، عصاره بنه + دیابت + تمرین هوازی و کنترل سالم، تقسیم شدند. القاء دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (mg/kg40) انجام شد. گروه های تمرین 5 جلسه در هفته به مدت 6 هفته روی تردمیل با سرعت 20متر در دقیقه، شیب 5 درصد و به مدت 40 دقیقه تمرین کردند. گروه های عصاره بنه نیز، 5 روز در هفته به مدت 6 هفته به صورت گاواژ عصاره دریافت کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و مصرف عصاره، موش ها با استفاده از اتر بی هوش شدند و عضله دوقلوی آن ها جدا شد و پس از هموژناسیون بافت، متغیرهای تحقیق با استفاده از روش های الایزا و رنگ سنجی شیمیایی مورد سنجش قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با سطح معناداری 05/0p< انجام شد. شش هفته تمرین هوازی به همراه مصرف عصاره بنه افزایش معنی داری در بیان پروتئین glut4 (001/0p=) و سطح گلیکوژن (02/0p=) بافت عضله دوقلو ایجاد کرد و تمرین و عصاره بنه به تنهایی تاثیر معنی داری در متغیرهای مذکور نداشت. به نظر می رسد مصرف عصاره بنه به همراه تمرینات ورزشی هوازی، نسبت به استفاده از هر یک از این استراتژی ها به تنهایی، روش مطلوب تری در جهت افزایش پروتئین های انتقال دهنده گلوکز و بهبود عملکرد انسولین در بیماران دیابتی می باشد.